11 ژانویه 2023- افراد دارای اضافه وزن یا چاق، به طور قابل توجهی در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند، اما چگونگی آن به خوبی شناخته نشده است.

یک مطالعه ی جدید در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس می تواند به توضیح اینکه چگونه اضافه وزن می‌تواند منجر به دیابت شود، کمک کند و ممکن است هدفی را برای کمک به پیشگیری یا به تاخیر انداختن دیابت در برخی از افراد در معرض خطر در اختیار محققان قرار دهد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از افراد با سطوح بالای انسولین- یک نشانگر اولیه خطر دیابت- همچنین دارای نقص در یک آنزیم مهم برای پردازش یک اسید چرب کلیدی از رژیم غذایی هستند.

این تحقیق در 11 ژانویه در مجله Cell Metabolism منتشر شده است.

دکتر Clay F. Semenkovich، محقق ارشد مدیر بخش غدد درون ریز، متابولیسم و تحقیقات لیپید دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن، گفت: بین 30 تا 40 میلیون نفر در ایالات متحده به دیابت نوع 2 مبتلا هستند و 90 میلیون تا 100 میلیون نفر دیگر دارای عوامل خطری هستند که آنها را در آینده به دیابت نوع 2 مبتلا می کند. بسیاری از افرادی که در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند، سطح انسولین بالایی دارند که نشانه مقاومت به انسولین است و سیگنالی برای ایجاد مشکلات بعدی است. اگر بتوانیم قبل از اینکه آنها واقعاً به دیابت مبتلا شوند مداخله کنیم، ممکن است بتوانیم از مشکلات سلامتی قابل توجهی مانند بیماری قلبی، بیماری مزمن کلیوی، آسیب عصبی، از دست دادن بینایی و سایر مشکلات در تعداد زیادی از افراد جلوگیری کنیم.

زمانی که چربی بدن فرد بیش از حد باشد، به سلول های بتا در لوزالمعده سیگنال می دهد تا انسولین بیشتری ترشح کنند. وقتی سطح انسولین بالا می‌رود و همچنان بالا می‌ماند، بدن در برابر انسولین مقاوم می‌شود و در نهایت سلول‌های بتا که انسولین ترشح می‌کنند از کار می‌افتند و دیابت ایجاد می شود.

با مطالعه ی نمونه های بافت انسانی، دکتر سمنکوویچ و دیگر محققان دانشگاه واشنگتن دریافتند که تولید بیش از حد انسولین شامل فرآیندی به نام پالمیتویلاسیون(palmitoylation) است. این فرآیندی است که در آن سلول ها اسید چرب پالمیتات را به پروتئین ها متصل می کنند.

هزاران پروتئین انسانی را می توان به پالمیتات متصل کرد، اما محققان دریافتند وقتی این اسید چرب از پروتئین های سلول های بتا حذف نشود، دیابت نتیجه نهایی آن است. محققان با بررسی نمونه‌های بافتی از افراد لاغر یا دارای اضافه وزن، با و بدون دیابت دریافتند که افراد مبتلا به دیابت، دچار کمبود آنزیمی هستند که پالمیتات را از سلول‌های بتا حذف می ‌کند.

دکتر سمنکوویچ توضیح داد: آنها انسولین بیش از حدی ترشح می‌ کنند زیرا این فرآیند اشتباه پیش می ‌رود و نمی ‌توانند آزادسازی انسولین را از سلول‌های بتا به درستی تنظیم کنند. تنظیم ترشح انسولین تا حدی توسط این فرآیند پالمیتویلاسیون کنترل می شود.

این تیم تحقیقاتی همچنین موشهایی را مهندسی ژنتیک کردند که دچار کمبود آنزیمی به نام APT1 بودند، آنزیمی که مسئول حذف پالمیتات از پروتئین ها است. این موش های مهندسی شده به دیابت مبتلا شدند.

از آنجایی که اختلال در عملکرد APT1 به خطر دیابت کمک می کند، محققان با مرکز کشف داروی این دانشگاه برای غربالگری و شناسایی ترکیباتی که می توانند فعالیت آنزیم APT1 را افزایش دهند، همکاری کردند.

دکتر سمنکوویچ گفت: ما چندین داروی کاندید یافته ایم و در حال پیگیری آن‌ ها هستیم. ما فکر می کنیم که با افزایش فعالیت APT1، ممکن است این روند را معکوس کنیم و به طور بالقوه از پیشرفت دیابت در افراد در معرض خطر جلوگیری کنیم.

او توضیح داد اگرچه یافته های جدید که APT1 را به عنوان یک هدف شناسایی می کند، مهم هستند، اماAPT1  تنها یک هدف درمانی در میان بسیاری از موارد است.

او گفت: مکانیسم های مختلفی در ایجاد دیابت نوع ۲نقش دارند. این آنزیم راه ‌حل نیست، اما یک پاسخ است، و به نظر می ‌رسد که ما ابزارهای امیدوارکننده ‌ای داریم که ممکن است برای جلوگیری از ابتلای برخی از افراد مبتلا به پیش دیابت به دیابت، موثر باشند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2023-01-reveals-obesity-related-trigger-diabetes.html